Grasaren:
Grasaren ze zijn er weer volop in de bermen langs paadjes en akkers. We willen met zijn allen weer bloeiende bermen voor de bijtjes en de vogeltjes en dus wordt er minder gemaaid en kunnen de grasaren tot zaaddragende aren komen. Zolang ze echt groen zijn is er nog niet zoveel aan de hand.
Gaan ze de bermen toch maaien en de aren liggen op de grond te verdorren dan is het opletten en als de aren rijp zijn en loslaten of afbreken als je erdoorheen loopt is het ook opletten.
Ze kunnen dan in de vacht van je hond gaan zitten, ook bij mensen in de sokken of schoenen.
Vooral bij honden met een lange vacht en lange hangende oren. De aren blijven aan de vacht hangen en kruipen naar de huid, dit gebeurt doordat er weerhaakjes aan die steeltjes/haartjes zitten (zie foto langs het zaadje op) je kan deze weerhaken ook voelen als je tegen de richting in wrijft.
Die aren kunnen dus maar één kant op, richting de huid. Daar aangekomen boort ie zich een weg naar binnen en gaat een eigen leven leiden in het lichaam van de hond.
Meestal is dit tussen de tenen, oksel, liezen en in de oren. Het kan natuurlijk overal maar dit zijn de meest voorkomende plekken. Hierna gaat de plek van binnenkomst eigenlijk meteen ontsteken en zal je merken dat je hond gaat likken op die plek of gaat schudden met zijn oren.
Het wordt dan alleen maar erger want het kan maar één kant op en dus gaat ie nog verder naar binnen. Zo’n grasaar kan er niet zelf uitkomen. Als je hem in een vroeg stadium opmerkt kan je hem er misschien zelf uithalen maar beter nog naar de dierenarts.
Als de aar eruit gehaald is (hopen dat het niet is afgebroken) moet het met een dag of 2 aanzienlijk minder pijnlijk zijn en de zwelling moet minder zijn. Zo niet dan zit er waarschijnlijk nog een stukje in.
Voorkomen is beter dan genezen, maar dat is moeilijk. Het beste kijk je hond na elke wandeling even na, deed je toch al voor eventuele teken. Ook tijdens je wandeling als je ze ziet hangen haal ze meteen van je hond af. Ik persoonlijk kijk mijn hond al na voor dat ik het laatste stukje over de verharde weg naar huis loop.
Hiernaast nog een afbeelding van mijn eigen hond waar zo’n aar tussen de tenen van mijn hond was binnengedrongen. Voordat ik eens in de gaten had wat er was zat de aar er al bijna helemaal in. Ik heb toen de plek geschoren en toen dacht ik iets te zien en heb de aar er gelukkig helemaal uitgekregen en was het leed snel over.
